«Bacchae Underworld» the material

Η παράσταση Bacchae Underworld έκανε πρεμιέρα στις 7 Μάϊου του 2022 στο STET The English Theatreστη Χάγη της Ολλανδίας σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου, σκηνογραφία Βασίλη Αποστολάτους και μουσική Νίκου Ιωακείμ. Πρόκειται για μια νέα δραματουργία βασισμένη στις Βάκχες του Ευριπίδη.

Δύο κωφοί Γερμανοί ηθοποιοί, δύο Έλληνες ηθοποιοί, κι ένας Έλληνας μουσικός/DJ διεθνούς εμβέλειας, σε μια μοναδική σύμπραξη επί σκηνής της ελληνικής και της γερμανικής νοηματικής γλώσσας. Η σύμπραξη καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες και γλώσσες έκφρασης δημιουργεί ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο, όπου πολλά στοιχεία και το υλικό των καλλιτεχνών συνθέτουν έναν ευρύτερο κόσμο λογικής και οδηγούνται σε μια διευρημένη αίσθηση του ενστίκτου. Τα χορικά παρουσιάζονται σαν μουσικά κομμάτια του «Underworld», του νυχτερινού κέντρου, μελοποιημένα σε ενιαίο ροκ ύφος που οδηγεί τελικά στη μουσική εμφάνιση της Αγαύης. Τα βασικά συστατικά είναι ο λόγος, η σωματικότητα, η μουσική και το οπτικοακουστικό περιβάλλον.

Ο δρόμος της ανάδυσης εκ νέου επί σκηνής αυτού του κόσμου περνά μέσα από το Bacchae Underworld, thematerial. Η παράσταση, οι συντελεστές, το υλικό, το κοινό και η υπόσχεση του Νέου που έρχεται.

«Αν εγνωρίζατε να υπακούετε

Τότε που δεν εθέλατε

Θα ευτυχούσατε»*

Σ' ένα μαγαζί του υποκόσμου, μέσα σε φθορά, διαφθορά και παρακμή. Έρχεται ο ξένος. Προτείνει μια νέα τάξη πραγμάτων: την κανονικότητα. Συστατικά της: η νηφαλιότητα, η ψυχραιμία, το clean & clear, ο έλεγχος του ενστίκτου, η τακτοποίηση της ζωής του ατόμου και του συνόλου. Αυτός ο νέος κόσμος υπνωτίζει τον άνθρωπο και τον κάνει αγέλη, όπου η ανθρωποφαγία είναι αναπόφευκτη συνέπεια.

«Εκείνα που είναι να γίνουν δεν έγιναν ποτέ

Κι αυτά που γίνονται δεν ήταν για να γίνουν»*

Ο λόγος του Ευριπίδη φωτίζεται κάτω από ένα πρίσμα που αντιστρέφει τους κόσμους. Δυο παράλληλα σύμπαντα παλεύουν αισθητικά για το ποιο θα επικρατήσει. Ποιο είναι το «τώρα» των ηρώων; Υπάρχει κάπου αλλού ένα άλλο «τώρα»; Η μοίρα είναι ο κοινός τόπος των επιλογών μας;

Ο θίασος αποτελείται από τους εξής:

Τρεις κωφοί Γερμανοί ηθοποιοί, ένας ηθοποιός, χορευτής και χορογράφος από το Ισραήλ, ένας Έλληνας ηθοποιός, ένας Έλληνας μπασοβαρύτονος κι ένας Έλληνας μουσικός διεθνούς εμβέλειας επί σκηνής.

Στην παράσταση τα λόγια θα αποδίδονται στα Ελληνικά, τα Γερμανικά και τη γερμανική νοηματική γλώσσα. Παράλληλα θα υπάρξουν υπότιτλοι σε Έλληνικά, Γερμανικά κι Αγγλικά.

Η σύμπραξη καλλιτεχνών από διαφορετικές χώρες και γλώσσες έκφρασης δημιουργεί ένα πολυπολιτισμικό πλαίσιο όπου πολλά στοιχεία και υλικό των καλλιτεχνών συνθέτουν έναν ευρύτερο κόσμο λογικής και οδηγούνται σε μια διευρημένη αίσθηση του ενστίκτου.

Σε κάθε πρόσωπο του έργου αντιστοιχεί και μια ιδιότητα αυτού του «υπόκοσμου» που διαταράσσεται από τον ερχομό του νέου που είναι ο Διόνυσος. Αυτή η νέα θρησκεία που έρχεται να προτείνει είναι παγίδα ή αναμέτρηση με την αυθεντικότητα;

Ο Χορός αντιπροσωπεύει τους θαμώνες αλλά και το μουσικό πρόγραμμα αυτού του κόσμου: τα χορικά παρουσιάζονται μέσα από τις προβολές σαν τα «νούμερα» του νυχτερινού κέντρου, μελοποιημένα σε ενιαίο ροκ ύφος που οδηγεί τελικά στη μουσική εμφάνιση της Αγαύης.

Τα βασικά συστατικά είναι ο λόγος, η σωματικότητα, η μουσική και το οπτικοακουστικό περιβάλλον.